Πέμπτη 8 Μαΐου 2014

Μαμά τύπου "σήκω-σήκω κάτσε-κάτσε"

Ο γλύκας μου!
  Καλησπέρα γονείς αγωνιστές! Έτσι είναι ,δεν το λέω με επαναστατική διάθεση αλλά κάθε ένας που γίνεται γονιός σίγουρα καταλαβαίνει γιατί χρησιμοποιώ αυτόν τον χαρακτηρισμό.

  Αγωνιζόμαστε λοιπόν για το καλύτερο δυνατό για τα παιδάκια μας! Αγωνίζομαι και ΄γω  η μάνα η καψερή για να τα βγάλω πέρα με τον υιό μου! Λοιπόν οφείλω να παραδεχτώ ότι μου έχει πάρει τον αέρα, ναι έτσι είναι, και για του λόγου το αληθές θα σας περιγράψω ένα χθεσινό περιστατικό.
 
  Χθες το απόγευμα του λέω: Κωνσταντίνε θέλεις να πάμε στις κούνιες? Ναι μου λέει πάμε. Άντε έλα να σε ντύσω να φύγουμε. Ε, ακόμα ετοιμαζόμαστε να πάμε! Τον κυνηγούσα σε όλο το σπίτι για να τον ντύσω και όταν αγρίεψα τάχα μου για να τον δείρω τείνοντας το χέρι μου έβαλε τα γέλια και επαναλάμβανε ό,τι του έλεγα. Σου σπάει τα νεύρα ή όχι? Τελικά για "τιμωρία" δεν πήγαμε κούνιες. Λέμε τώρα τιμωρία... άγνωστη λέξη για τον Κωνσταντίνο. Δεν τον έχω τιμωρήσει ποτέ.

  Και γενικά να σας πω την αλήθεια δεν του βάζω περιορισμούς. Είναι τώρα τριών και κάτι και ποτέ δεν του έχω απαγορεύσει τίποτα ούτε του έχω αρνηθεί κάτι. Οι μόνες μου απαγορεύσεις και τα μη έχουν σχέση με την ασφάλεια και την ακεραιότητά του. Μέχρι τώρα θεωρούσα ότι είναι μικρός και δεν πρέπει να τον καταπιέζω με όχι και μη και δεν από δω και πέρα τι να κάνω η μάνα?

  Ο γιος μου είναι όλος μου ο κόσμος αλλά από την άλλη τι είναι καλύτερο για αυτόν? Και μη μου πείτε πως το ιδανικό είναι το μέτρο σε όλα γιατί κατά τη γνώμη μου δεν υπάρχει ιδανικό κάθε γονιός και κάθε παιδί είναι μοναδική περίπτωση. Εσείς τι κάνετε με τα αγγελούδια σας?

Με αγάπη Χρυσαυγή