Η μάνα η ενοχική!

Εγώ και συ μαζί!
 

   Ναι, λοιπόν το ομολογώ...είμαι μάνα ενοχική!Και με την έννοια ενοχική μάνα θέλω να προσεγγίσω το γεγονός ότι από τότε που γέννησα τον Κωνσταντίνο έχω συνέχεια στο μυαλό μου το πως θα τον ευχαριστήσω,τι είναι καλύτερο για αυτόν και γενικότερα θέλω ότι κάνω  να σχετίζεται με αυτόν και την ευχαρίστησή του σε σημείο που αν κάτι από τα προαναφερόμενα δεν γίνει να έχω ενοχές!
  Και τι εννοώ?Αν για παράδειγμα κάνω κάτι για τον εαυτό μου χωρίς να περιλαμβάνει τον Κωνσταντίνο έχω ενοχές,άλλες φορές έχω τύψεις.Όπως κάθε μάνα  έχω δοθεί ολοκληρωτικά σε αυτό το παιδί. Αλλά σε τέτοιο σημείο που έχω χάσει τον εαυτό μου.Βέβαια δεν το λέω με την αρνητική έννοια του όρου(τώρα θα μου πείτε,μήπως έχει θετική?μάλλον όχι...). Θέλω να πω, δεν με ενοχλεί (ελπίζω όχι και τους γύρω μου!)
 Δεν ευχαριστιέμαι να κάνω πράγματα μακρυά από τον Κωνσταντίνο και αν συμβεί κάτι τέτοιο όσο περνάει η ώρα το άγχος μου αυξάνεται.
 Μανούλες εσείς με καταλαβαίνετε φαντάζομαι!

Με αγάπη Χρυσαυγή