Μαμά τύπου "σήκω-σήκω κάτσε-κάτσε"

Ο γλύκας μου!

  Καλησπέρα γονείς αγωνιστές! Έτσι είναι ,δεν το λέω με επαναστατική διάθεση αλλά κάθε ένας που γίνεται γονιός σίγουρα καταλαβαίνει γιατί χρησιμοποιώ αυτόν τον χαρακτηρισμό.

  Αγωνιζόμαστε λοιπόν για το καλύτερο δυνατό για τα παιδάκια μας! Αγωνίζομαι και ΄γω  η μάνα η καψερή για να τα βγάλω πέρα με τον υιό μου! Λοιπόν οφείλω να παραδεχτώ ότι μου έχει πάρει τον αέρα, ναι έτσι είναι, και για του λόγου το αληθές θα σας περιγράψω ένα χθεσινό περιστατικό.
 
  Χθες το απόγευμα του λέω: Κωνσταντίνε θέλεις να πάμε στις κούνιες? Ναι μου λέει πάμε. Άντε έλα να σε ντύσω να φύγουμε. Ε, ακόμα ετοιμαζόμαστε να πάμε! Τον κυνηγούσα σε όλο το σπίτι για να τον ντύσω και όταν αγρίεψα τάχα μου για να τον δείρω τείνοντας το χέρι μου έβαλε τα γέλια και επαναλάμβανε ό,τι του έλεγα. Σου σπάει τα νεύρα ή όχι? Τελικά για "τιμωρία" δεν πήγαμε κούνιες. Λέμε τώρα τιμωρία... άγνωστη λέξη για τον Κωνσταντίνο. Δεν τον έχω τιμωρήσει ποτέ.

  Και γενικά να σας πω την αλήθεια δεν του βάζω περιορισμούς. Είναι τώρα τριών και κάτι και ποτέ δεν του έχω απαγορεύσει τίποτα ούτε του έχω αρνηθεί κάτι. Οι μόνες μου απαγορεύσεις και τα μη έχουν σχέση με την ασφάλεια και την ακεραιότητά του. Μέχρι τώρα θεωρούσα ότι είναι μικρός και δεν πρέπει να τον καταπιέζω με όχι και μη και δεν από δω και πέρα τι να κάνω η μάνα?

  Ο γιος μου είναι όλος μου ο κόσμος αλλά από την άλλη τι είναι καλύτερο για αυτόν? Και μη μου πείτε πως το ιδανικό είναι το μέτρο σε όλα γιατί κατά τη γνώμη μου δεν υπάρχει ιδανικό κάθε γονιός και κάθε παιδί είναι μοναδική περίπτωση. Εσείς τι κάνετε με τα αγγελούδια σας?

Με αγάπη Χρυσαυγή

Το "δράμα" της εργαζόμενης μητέρας!

   Καλησπέρα, καλησπέρα! Όπως όλοι ζείτε στο πετσί σας το τέρας της ανεργίας έτσι και εγώ είχα την ανάλογη εμπειρία αφού από τις αρχές του χρόνου έψαχνα για δουλειά και απάντηση δεν πήρα ούτε μία. Έτσι αφού είδα και αποείδα αποφάσισα με την βοήθεια των δικών μου και με κάποιες ελάχιστες οικονομίες που είχαμε στην άκρη να ανοίξω ένα πρατήριο άρτου με κουλουράκια και τα συναφή, αναγκαστική επιχειρηματικότητα που λέμε, νέος όρος στην ελληνική πραγματικότητα!

  Έτσι από τα τέλη Μαΐου έχω το δικό μου μαγαζί!Φυσικά είμαι ευγνώμων που μου δόθηκε αυτή η δυνατότητα και μπορώ να απασχολούμαι (ελπίζω να πάει καλά!) αφού πολλοί γύρω μου δεν μπορούν. Αλλά ρε κορίτσια αυτός ο αποχωρισμός το πρωί από τον μικρό μου(είναι 2,5) είναι το χειρότερό μου! Αν φύγω και δεν έχει ξυπνήσει έχει καλώς, αν όμως είναι ξύπνιος δεν το αντέχω! Κλαίει και φωνάζει μαμά μη φύγεις,μην ανοίξεις το μαγαζί και τα σχετικά...

  Αφήστε που και σπίτι να είμαι έτσι και δει να πλησιάζω την τσάντα μου και μόνο για να πάρω  κάτι από μέσα με ρωτάει: "Μαμά θα φύγεις? Μη φύγεις". Ζω ένα ψυχολογικό μαμαδικό δράμα...


   

Θανατική ποινή στους παιδεραστές

  Καλησπέρα και χρόνια πολλά σε όλους. Ελπίζω να περάσατε πολύ καλά το Πάσχα.
Τις προηγούμενες μέρες άκουσα στις ειδήσεις ότι δύο "γονείς" κακοποιούσαν σεξουαλικά τα 3 από τα 4 παιδιά τους. Λεπτομέρειες για την συγκεκριμένη είδηση δεν γνωρίζω καθόλου γιατί και μόνο στο άκουσμα της μου ήρθε εκτός από ανατριχίλα και εμετός.
 Ή αλήθεια είναι πως το θέμα της παιδικής κακοποίησης πάντοτε με "πλήγωνε" σκεπτόμενη πως τα παιδιά είναι στο έλεος των μεγάλων. Αλλά με την γέννηση του γιου μου έγινα ακόμη πιο ευαίσθητη γιατί βλέπω πόσο στην διάθεση και μοίρα των γονιών που θα τύχει είναι κάθε παιδί.
 Φυσικά και στην συντριπτική πλειοψηφία τα παιδάκια προστατεύονται από τους γονείς τους στο έπακρο, αλλά όταν υπάρχουν περιστατικά σεξουαλικής κακοποίησης καλό θα ήταν αυτοί που συμμετέχουν σε κάτι τέτοιο να θανατώνονται είτε είναι γονείς είτε περίγυρος.
 Ναι ρε παιδιά να θανατώνονται!Αφού το μυαλό για να  κάνουν μια τόσο απεχθή πράξη σημαίνει ότι δεν λειτουργεί κανονικά γιατί δεν τους καταδικάζουν σε θάνατο ώστε να απαλλαγεί η κοινωνία? Θα μου πείτε ότι δεν είναι τρόπος που θα διασφαλίσει το να μην επαναληφθεί κάτι ανάλογο , ε ναι, αλλά στο κάτω κάτω τους αξίζει κατά
τη γνώμη μου!


 

Απάντηση στην ανάρτηση μου για τον φόβο τοκετού

 Αγαπητές φίλες έγκυες διαβάζοντας παλιότερες αναρτήσεις μου έπεσα πάνω σε αυτή για τον φόβο του τοκετού και θεώρησα ότι σαν έμπειρη πλέον στο θέμα, ίσως να σας φανώ χρήσιμη.
 Σίγουρα κάθε γέννα είναι μοναδική αλλά ταυτόχρονα και τόσο ίδια σε όλες τις γυναίκες αφού δεν είναι τίποτε άλλο από μια φυσική "λειτουργία" του γυναικείου οργανισμού. Έτσι λοιπόν μπορεί κάποιες να γεννούν πιο εύκολα από κάποιες άλλες ή πιο γρήγορα, ή πιο αργά,να πονούν λιγότερο ή περισσότερο.
 Αυτό που νομίζω ότι φοβίζει πιο πολύ τις πρωτάρες αλλά ακόμα και τις γυναίκες που δεν είναι έγκυες και απλά το σκέφτονται, είναι ο πόνος της γέννας. Ο περιβόητος αυτός πόνος δεν είναι τίποτα άλλο από τους πόνους της περιόδου που σταδιακά αυξάνονται σε ένταση λόγω των συσπάσεων της μήτρας. Εγώ πριν γεννήσω είχα τον φόβο του "άγνωστου",αναρωτιόμουν τι πόνος θα είναι,τι θα γίνει ,πόσο θα πονάω και πολλές,πολλές τέτοιες σκέψεις.
 Τώρα βέβαια με την επισκληρίδιο δεν το συζητώ...ο τοκετός είναι παιχνιδάκι!Εγώ έκανα περίπου 10 ώρες να γεννήσω αλλά με σιγουριά σας λέω ότι άνετα θα έκανα άλλες 10 γέννες(καλά μην το πάρετε τοις μετρητοίς...).
 Γι΄αυτό αγαπημένες μου έγκυες μη φοβάστε καθόλου,εύχομαι όλες να γεννήσετε με το καλό και να πάνε όλα κατ 'ευχήν.

Με αγάπη Χρυσαυγή

Εδώ σας έχω και την προ τοκετού ανάρτησή μου:
http://moramamades.blogspot.gr/2013/04/blog-post_3298.html


 

7 τρόποι με τους οποίους το παιδί εκφράζει την αγάπη του

 

1. Το νεογέννητο σας κοιτάζει επίμονα στα μάτια. Στην πραγματικότητα εργάζεται σκληρά για να απομνημονεύσει το πρόσωπο σας! Δεν καταλαβαίνει τίποτα άλλο στον κόσμο αλλά γνωρίζει ότι είστε σημαντική.
2. Το μωρό σας, σας σκέφτεται ακόμη και όταν δεν είστε κοντά του. Μεταξύ 8 και 12 μηνών τα μωρά κοιτάζουν γύρω τους αμήχανα και ερευνητικά όταν φεύγετε από το δωμάτιο ενώ όταν επιστρέψετε κοντά τους χαμογελούν.
3. Το νήπιο μπορεί να έχει ξεσπάσματα θυμού. Οι κραυγές και το έντονο κλάμα δεν σημαίνει ότι δεν σας αγαπά, αντιθέτως οι αντιδράσεις του δεν θα ήταν τόσο έντονες αν δεν αισθανόταν για σας βαθιά εμπιστοσύνη.
4. Το παιδάκι σας, σας χαρίζει ένα λουλούδι που μόλις έκοψε,μια καρδιά που ζωγράφισε, μια γυαλιστερή πετρούλα και οποιοδήποτε άλλο δώρο.
5. Το μικρό παιδί αποζητά συνεχώς την έγκρισή σας. Αναζητά ευκαιρίες για να σας εντυπωσιάσει, το "μαμά/μπαμπά κοίταξε με" θα γίνει σλόγκαν!
6. Το νήπιο τρέχει στην αγκαλιά σας όταν έχει χτυπήσει ή αισθάνεται λυπημένο.Στην ηλικία αυτή τα παιδιά δεν μπορούν να καταλάβουν την έννοια της λέξης "σ΄αγαπώ" αλλά οι πράξεις τους μιλούν δυνατότερα από τις λέξεις.
7. Όταν πάει σχολείο σας εκμυστηρεύεται τα μυστικά του.Μπορεί να ντρέπεται να σας αγκαλιάσει δημόσια αλλά είστε η έμπιστη φίλη του.

πηγή: www.babycenter.com

ελεύθερη μετάφραση: Χρυσαυγή

Πείτε μου και εσείς τους τρόπους που το παιδάκι σας εκφράζει την αγάπη του στο πρόσωπο σας!

φιλικά,Χρυσαυγή

Προγεννητικός έλεγχος και απαραίτητες εξετάσεις

Τα "εγκυοκόριτσα"(έτσι με αποκάλεσε χθες ο άντρας μου,χι!χι!) που είναι ακόμη στις πρώτες εβδομάδες κύησης ίσως βρουν ενδιαφέρον, αν δεν γνωρίζουν ήδη το τι εξετάσεις αλλά και ποια υπερηχογραφήματα θα πρέπει να κάνουν:

Οι εξετάσεις που είναι απολύτως απαραίτητες είναι οι παρακάτω:

• Ομάδα Αίματος
• Rh
• Ηλεκτροφόρηση αιμοσφαιρίνης(στίγμα μεσογειακής αναιμίας)
• Δοκιμασία δρεπανώσεως
• Γλυκόζη
• Ερυθρά (IgG, IgM)
• Τοξόπλασμα (IgG, IgM, IgA)
• CMV (IgG, IgM)
• Αυστραλιανό αντιγόνο (HbsAg)
• Anti - HCV
• Anti - HIV1 / Anti - HIV2
• RPR
• Γενική Αίματος
• Σίδηρος
• Φερριτίνη
• Γενική ούρων
• Ενδεχομένως καλλιέργεια του κολπικού υγρού, σε περίπτωση κολπικής υπερέκκρισης, καθώς και τεστ Παπανικολάου, εάν δεν έχει προηγηθεί.

8η εβδομάδα Υπερηχογράφημα 1ου τριμήνου
(για να ακούσετε την καρδούλα του μωρού και να διαπιστωθεί αν η κύηση είναι ενδομήτρια ή όχι)
12η-13η εβδομάδα Υπερηχογράφημα Αυχενικής διαφάνειας και PAPP-A
21η-24η εβδομάδα Υπερηχογράφημα β' επιπέδου
24η-28η εβδομάδα Καμπύλη ζαχάρου

32η-34η εβδομάδα Υπερηχογράφημα Doppler και ίσως ένα 2ο μεταξύ 36ης-37ης

Εκτός των παραπάνω κάθε μήνα θα πρέπει να κάνετε μία γενική εξέταση ούρων και μία αίματος, αν τώρα δεν έχετε αντισώματα ερυθράς, τοξοπλάσματος και κυτταρομεγαλοϊου τότε ίσως θα πρέπει να τα ελέγχετε μηνιαίως.

Πάντα βέβαια ακολουθούμε τις οδηγίες του γυναικολόγου μας αυτός ξέρει καλύτερα!

φιλικά,Χρυσαυγή

Βραδινή έξοδος

 

είχε ότι μπορείτε να φανταστείτε!

Καλημέρα!Οφείλω να ομολογήσω ότι όσο πλησιάζει η ώρα του τοκετού τόσο περισσότερα αντιφατικά συναισθήματα με πλημμυρίζουν. Αδιαμφισβήτητα η χαρά μου είναι απέραντη που θα γίνω μάνα και πολλές φορές την μέρα λέω στην κοιλιά μου (δηλ.στον Κωνσταντίνο) "ποοοσο σ΄αγαπώ!".

Από την άλλη όμως έχω την αίσθηση ότι ο χρόνος του αποκλειστικά δικού μου(και του άντρα μου) προγράμματος τελειώνει. Όταν έρθει ο θησαυρός μας θα προσαρμοστούμε εμείς στο πρόγραμμα του.

Σκεπτόμενη όλα αυτά λοιπόν προσπαθώ να κάνω όσες περισσότερες εξόδους με τον Μιχάλη είναι δυνατό. Έτσι χθες πήγαμε σε ένα θέατρο στα Εξάρχεια. Το έργο δεν ήταν καθόλου καλό, δεν είχε να σου προσφέρει κατά την γνώμη μου κάτι, ήταν απλοϊκό, δεν άφηνε εκείνη την αίσθηση μετά την παράσταση του προβληματισμού,της ευχαρίστησης ή ενός μηνύματος.Ευτυχώς οι ηθοποιοί έπαιξαν εξαιρετικά για το κείμενο που είχαν στα χέρια τους.Αλλά ας μη κάνω την κριτικό θεάτρου και σας κουράζω...

αυτό το παπάκι ήταν θήκη για κρεμοσάπουνο!

Επιστρέφοντας από την παράσταση είδαμε σε ένα στενάκι κάθετο της Ερμού πολλά φώτα και λαμπιόνια, κάτι σαν παζαράκι και σταματήσαμε ενστικτωδώς,για να δούμε τι ήταν.

Ανακαλύψαμε λοιπόν ένα παλαιοπωλείο που ήταν ανοιχτό και η ατμόσφαιρα που είχε δημιουργήσει ο ιδιοκτήτης του ήταν φανταστική.Στο στενό δρομάκι που είχε απλώσει πάγκους με ότι πραμάτεια μπορείτε να φανταστείτε ακουγόταν ωραία μουσική(κυρίως Εντίθ Πιαφ).Τα πράγματα που πουλούσε ήταν άπειρα, από ρούχα έως καρφίτσες!

Χαζεύαμε για πολλή ώρα με τον Μιχάλη και φυσικά σας έχω φωτογραφίες.

Έτσι που λέτε, θέλω συνέχεια να βολτάρω!

φιλικά,Χρυσαυγή